เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในปีที่เหว่ยอี้อายุได้สิบห้าปี เหว่ยอี้ประสบอุบัติเหตุถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลซึ่งมีอยู่แห่งเดียวในหมู่บ้าน ในช่วงที่เหว่ยอี้พักรักษาตัวนั่นเอง เหว่ยอี้ค้นพบห้องหลบภัยเก่าแก่ของโรงพยาบาล ที่นั่นเองทำให้เหว่ยอี้ได้รู้จักกับจ้าวเซินเซินเด็กสาวซึ่งอายุน้อยกว่าเขาสองปี น่าเสียดายที่จ้าวเซินเซินเป็นใบ้ เหว่ยอี้ปกปิดเซินเซินว่าเขาคือฉุนอ้าย แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้เหว่ยอี้และเซินเซิน ต้องขาดการติดต่อกัน

เก้าปีต่อมาเหว่ยอี้สืบทอดกิจการของพ่อแม่ ด้วยภาระที่เหว่ยอี้แบกรับ ทำให้เขากลายเป็นคนแข็งแกร่ง วันหนึ่ง เหว่ยอี้ได้ไล่คนงานคนหนึ่งออกจากงาน นึกไม่ถึงว่า ในวันรุ่งขึ้นได้มีผู้หญิงใบ้คนหนึ่งกับผู้ชายลักษณะนักเลงคนหนึ่งเข้ามาเรียกร้องความเป็นธรรมจากเหว่ยอี้ เหว่ยอี้แทบไม่เชื่อเลยว่าผู้หญิงใบ้คนนี้ก็คือ เซินเซิน ซึ่งเขารู้จักเมื่อเก้าปีก่อน ด้วยความเป็นคนที่ยึดถือความถูกต้องของเซินเซิน ทำให้เหว่ยอี้รู้สึกประทับใจที่ดีต่อเธอ ด้วยบุพเพวาสนานำพาทำให้เหว่ยอี้และเซินเซินมีโอกาสได้พบกันอยู่บ่อยๆแม้ว่าแต่ละครั้งทั้งสองจะมีเรื่องทะเลาะกันบ้างก็ตาม ด้วยภาษามือที่เซินเซินใช้อยู่เป็นประจำ ทำให้เหว่ยอี้มีแรงที่จะต่อสู้ชีวิตต่อไปด้วย เคราะห์กรรมที่เกิดขึ้นกับเหว่ยอี้ แพทย์วินิจฉัยว่าเหว่ยอี้เป็นมะเร็งตับ ซึ่งจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้น ทันใดนั้นเอง เหว่ยอี้ก็นึกถึงคำมั่นสัญญาขึ้นมา เหว่ยอี้ยกเลิกงานแต่งงานกับ

หมีเสี่ยวกวาง ว่าที่ภรรยาของเขา จากนั้นเหว่ยอี้ก็ไปยังสถานที่ที่เขาและเซินเซินนัดหมายกันไว้ เมื่อความตายกำลังมาเยือนเหว่ยอี้ ด้วยโชคชะตาทำให้เหว่ยอี้ได้พบกับเซินเซินอีกครั้ง

เหว่ยอี้ซึ่งกำลังจะหมดอายุขัยได้ตัดสินใจปกปิดฐานะที่แท้จริงของตนเอาไว้ เขาพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเซินเซิน เซินเซินต้องการใช้เวลาสามร้อยหกสิบห้าวันที่เหลืออยู่ของเหว่ยอี้ให้คุ้มค่า เจิ้นหยางพ่อของเหว่ยอี้โกรธมากที่เหว่ยอี้คบหากับเซินเซินหญิง ใบ้ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ด้วยเหตุนี้จึงพยายามขัดขวางไม่ให้ทั้งสองคบหากัน เพื่อคุ้มครองเซินเซิน เหว่ยอี้รับปากพ่อว่าจะกลับไปรักษาตัวที่ไต้หวัน

ในวันที่เหว่ยอี้ออกเดินทางนั่นเอง เซินเซินถึงรู้ว่าเหว่ยอี้ก็คือฉุนอ้ายที่เธอรู้จักเมื่อเก้าปีก่อน และได้รับรู้ข่าวร้ายว่าเหว่ยอี้จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงปี ความรักซึ่งฝังแน่นอยู่ก้นบึ้งของจิตใจ ทำให้เซินเซินวิ่งตาม

เหว่ยอี้ซึ่งกำลังนั่งรถออกไป เซินเซินร้องไห้ร้องเรียกชื่อเหว่ยอี้และแล้วเสียงที่หายไปก็กลับคืน …